Ik ben natuurlijk geen techneut, maar…

Dit hoor ik toch zo vaak: “ik ben natuurlijk geen techneut, maar…”. Nou ben ík toevallig wel een techneut en vraag mij dus iedere keer, steevast, als ik iemand een zin met die woorden hoor beginnen, twee dingen af. De eerste vraag die me door de kop schiet is: Hoezo zijn techneuten niet natuurlijk? Het is niet zo raar dat ik dat denk, want de persoon zegt letterlijk: “ik ben natuurlijk geen techneut”, dus het is blijkbaar onnatuurlijk om wel een techneut te zijn. Mensen horen blijkbaar natuurlijk géén techneuten te zijn.

Ten tweede vraag ik mij dan ook af waarom niet-techneuten dan toch steeds in de huid van techneuten willen kruipen. Dat is toch tegen je natuur? Het is wat die “maar…” suggereert. Na de “maar” komt altijd een poging om een technische verklaring of uitleg te geven over iets waar ze natuurlijk geen kaas van hebben gegeten. Daarom verontschuldigen ze zich alvast vooraf. Ik ben natuurlijk geen techneut dus alles wat ik nu ga beweren zou natuurlijk best wel eens niet helemaal kunnen kloppen maar neemt u het mij dan alstublieft niet kwalijk.

Sommige mensen beginnen hun verhaal ook heel bewust met “ik ben natuurlijk geen techneut, maar”. Zij gaan dan iets zeggen dat “nogal tamelijk evident” is en door techneuten over het hoofd is gezien. Ha, en dan hebben we een inwrijver te pakken. En het betekent dus dat die arme, onnatuurlijke techneuten geen domme fouten mogen maken, want dan worden ze natuurlijk gelijk aan de schandpaal genageld. Gelukkig hebben techneuten van onnature dan gelukkig wel een hele dikke olifantenhuid…

Powered by ScribeFire.