Een blogger moet je vergelijken met een orgeldraaier die zijn eigen noten componeert. Hij staat met vele andere orgeldraaiers op een druk plein of in een drukke stationshal. Hij wedijvert met de andere draaiers door brute creativiteit. Hij gaat zelfs tussen de kijkers van de andere orgeldraaiers staan en geeft pedante adviezen en complimenten of maakt gevatte grapjes over de muziek van de ander. In de hoop dat het publiek denkt: “Poeh-poeh, die is leuk, laat ik eens naar zijn stekkie gaan om te horen hoe interessant hij is”.
Die orgeldraaiers zijn stuk voor stuk ijdele bedelaars. Ontvangen waardering worden vriendelijk beantwoord met een knipoog en een grijns. Ze bewaren alle complimenten. Ze prijken op hun hoeden. Ze tellen alle kijkers en stoppen die in hun blinkende centenbakjes, om mee te rammeleuren. Op de maat van hun verwoede noten. Hoor nou toch hoe goed ik bekeken ben!
In werkelijkheid luisteren vooral orgeldraaiers naar orgeldraaiers. Ze delen elkaars passie. Ze begrijpen en steunen elkaar. Ze moedigen elkaar aan en dagen elkaar uit. Ze tillen je zelfs weer uit je graf als je jezelf dood waant. Ze weten allemaal dat je het voor een goedgevulde centenbak niet moet doen. Van orgeldraaien wordt je niet rijk. Maar wel vrij. Orgelnoten componeren doe je vooral voor jezelf. Omdat je jezelf erin kwijt kunt. Nee, kwijt móet.
Verwoede noten 
Daar is de orgelman:
En iedereen glimlacht en wordt er blij van.
En zo is het maar net. Toch mooi dat dit soort materiaal allemaal op youtube te vinden is
Je orgelt wat af zeg. Ik denk dat in ´bloggerskontenland´ flink wordt gelikt, veren gestoken en met de meest lullige opmerkingen de bal naar elkaar toe spelen. Vooral de fotograven onder de veren hebben er veel profeit van.
Tuurlijk orgel ik wat af. Of m’n leven d’r vanaf hangt.
gespeeld op een echt orgel maar geschreven voor een “Orgelwalze”, dat is een soort draaiorgel.
Zo zie je maar weer: Mozart en Bach zouden goeie bloggers zijn geweest
Bloggen kost niks terwijl het uitgeven van een boek kostbaar is. Daarbij moet je ook nog eens opvallen. In blogland komen gelijkgestemden elkaar tegen en je hebt meteen resultaat. Orgeldraaier is een eerzaam beroep ook al levert het financieel niks op.
Vroeger, toen ik nog een jochie was, liep ik iedere woensdagmiddag met mijn moeder van het Zuiderdiep, via de Herestraat naar de Grote Markt, om daar de stadsbus naar Opa en Oma te nemen. Aan het eind van de Herestraat stond, heel strategisch, een draaiorgel. Magisch vond ik het. Ik mocht altijd iets in zijn bakje stoppen. Zonder orgeldraaiers is de wereld saaier. Ze luisteren hele pleinen op. Het zijn eigenlijk een soort ornamenten die opduiken op plekken waar veel mensen komen. Eerbaar zijn ze absoluut. En toch heb ik al jaren niets meer in hun centenbakje gestopt. Ik neem me voor om dat de eerst volgende keer wel te doen. Ook pak ik met twee handen zijn hand en zeg dan hees: “Bedankt man, namens de hele wereld”, terwijl er een dikke traan langs mijn wang biggelt. Overdrijven is ook een vak 😉
Overdrijven?
De orgelman, luistert je bestaan op.
Flink belonen.
Met tranen en tuiten.
(Oi va voi, dat ze nooit zullen verdwijnen.)
En dan bloggen.
.
Laatst nog bij een orgelman zelf gedraaid. Ik kon er niets van. Hij woont hier in de buurt en heeft zelf zo’n gevaarte gebouwd, een flinke garagebox vol. Hij wil en mag er niet mee langs de weg. Heeft ie geen vergunning voor.
Je verhaal gaat vaak op. Zelf laat ik ook nu mij url achter in de hoop … 🙂
Maar hier is dat een beetje onzin. Als je meer effect wilt hebben moet je het bij nu.nl en geenstijl doen, daar komen meer mensen langs. Ik dan weer niet, dus van mij tref je daar geen linken.
Het is altijd leuk als mensen meelezen, maar voor mij hoeven dat niet alleen medebloggers te zijn. Een overdaad aan dat tuig zorgt er zelfs voor dat mensen zonder log maar niet reageren en er na verloop van tijd wegblijven omdat ze niet bij de kliek horen.
Als mensen (vaak medebloggers) bij mij een soort chat-gesprek via het reactievak beginnen, dan dun ik dat vaak uit. Gaan ze maar ergens anders doen.
Tuig? Je bent zelf ook een mooie orgeldraaier zeg. Met orgeldraaier was ik al aardig zelfspottend bezig, vond ik 🙂
Vanwege een kop in de regionale krant kwam de gedachte bij me op dat:
Iets aanzwengelen natuurlijk prima is, als het maar geen raddraaiers zijn. 🙂
Mooi gezegd. En aan loerendraaiers heb je ook niks.
Interessante gedachte.
Ha joke. Leuk dat je even bij mijn orgeltje komt luisteren 🙂
A-muzikaal als ik ben vind ik de vergelijking met orgeldraaiers wel mooi gevonden.
Vriendelijke groet,
Ik ben zelf zo muzikaal als een eikenhouten deur, maar orgeldraaien lukt wel 😉