Toch bijzonder dat iets na een opluisterbeurt, er beter uit ziet. Ik denk bij luisteren vooral aan horen en niet aan zien. Laatst hoorde ik ook iemand over een tuin zeggen dat deze heel luisterrijk was. Oudbollig taalgebruik, maar weer dat luister.
Na even googlen kom ik erachter dat het woord “luister” ontleend is aan het Franse “lustre” en dat op haar beurt van het Italiaanse “Lustro”. Het betekent glans, schittering en glorie. Ons werkwoord opluisteren betekent dan zoveel als oppoetsen tot het glanst. Schone schijn?
Wij Nederlanders luisteren ook bij het horen. Waar komt dat dan weer vandaan? Duitsers hören alleen maar. Dus daar komt het niet vandaan. Het is vast wel weer van een andere taal ontleend. Om ons taaltje op te leuken, ja, op te luisteren. Schitterend toch, taal?
Verwoede noten 
Onze (van oorsprong Germaanse) taal is sinds de Romeinen langs kwamen opgeluisterd met nieuwe woorden, waarvan sommige naast de bestaande bleven bestaan.
Dus luister naast het oorspronkelijke glans: http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/luister
dat ‘toevallig’ vrijwel gelijk was aan het lokale woord luisteren, oftewel horen, aandacht geven: http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/luisteren1
Bedankt Selma. Taal blijft toch altijd boeien. Ben jij een taalkundige of is dit geavanceerde hobby? In ieder geval heb je er verstand van.
Taal is altijd mijn hobby en (inderdaad) mijn vak geweest.
Luisterrijk hoorde je vooral veel op de 27mc en de illegale middengolfzenders een jaar of 30 geleden.