Van de week waren de klinkerstraten van Dwingeloo hier en daar spekglad van de aangevroren rijp, dus gleed Emiel toen hij samen met papa naar school fietste wel drie keer uit met zijn fietsje. De volgende dag had het geregend maar niet gevroren, en waren de klinkertjes van de straten alleen maar nat. Zegt Emiel tegen mij als we samen naar school fietsen: “papa, pas op dat je niet uitglijdt hoor, want de weg is kletsglad!”
Je begrijpt het, vanaf nu is spekglad vervangen door kletsglad. Dekt veel beter de lading. Meneer van Dale, voegt u het even toe aan uw dikke boek. Bij voorbaat dank.
Verwoede noten 
Verspreidt het woord zou ik zeggen, en laat het Koot en de Bie een keer roepen. Komt het vanzelf in de Dikke van Dale… š
Ik zal Koot en Bie (intussen aardig krasse knarren) inderdaad wel even inseinen. Strak plan.
Inderdaad. Kinderen hebben zo’n goed taalgevoel!
Inderdaad. We proberen de prachtige woordvondsten die altijd heel logisch zijn, te bewaren, voor later. Deze zijn ook fantastisch:
springtafel (trampoline)
streeptoeter (mondharmonica)
Prachtig zo’n bezorgd kind.