Onlangs diende ik bij mijn werkgever een declaratie in voor “versnaperingen”. Tot mijn eigen verbazing typte ik dit antieke woord argeloos in bij de omschrijving. Ik bedacht me glimlachend dat ik me niet kon herinneren wanneer ik dit woord het laatst uitsprak. Het komt doorgaans ook niet voor op mijn boodschappenlijstjes. Ik vraag mijn kinderen niet of ze een versnaperingetje willen. Het synoniem “lekkernij” zit overigens ook niet in mijn dagelijkse woordenselectie. Hoewel ik wel eerder zou zeggen dat ik een tafel vol lekkernijen zie dan een tafel vol versnaperingen. Maar lekkernijen voelen dan weer minder declarabel. Lekkernijen doen de wenkbrauwen van de declaratiecontroleur alleen maar rijzen. Ze roepen lastige vragen op. Ik zou de betroffen lekkernijen nader moeten specificeren. Ik had waarschijnlijk vooraf schriftelijk toestemming moeten vragen voor de betroffen lekkernijen. Versnaperingen zijn zakelijker. Voor versnaperingen zijn er ongetwijfeld duidelijke declaratiekaders bepaald. Dat voelde ik intuïtief aan. Altijd weer mooi als mijn onderbuik mijn verstand weer eens weet te verbazen. Diezelfde buik herinnert mij nu aan de versnaperingen die zich in mijn lekkernijenlade bevinden.
Ik gebruik het woord wel en heb ook bezopen veel moeten declareren. Als ik al versnaperingen wilde declareren (wat ik me niet kan herinneren) dan had ik ze onder de post diverse geplaatst.
Voor mij was het ook de eerste versnaperingendeclaratie. Hij kwam moeiteloos door de controle 🙂
ik vind ”versnaperingen” moediger dan de post diverse. Ooit moest ik ”uren schrijven”, ik was verliefd en wist niet de code voor die omstandigheid, ik probeerde 77 met de vraag wat de legitieme code daarvoor is. Ik heb nooit antwoord gehad, wellicht omdat niemand iets deed met de gegevens ”urenschrijven.”
verliefdheid zou dan denk ik vallen onder “niet productieve uren”. Bij verliefdheid “binnen je beroepsgebied” zou je het nog kwijt kunnen onder “opleiding/cursus/congres” vanwege de netwerkwaarde…. Gaat nergens over.
Mooie overpeinzing.
Leuk ouderwets woord. Staat, denk ik, alleen nog op declaratieformulieren.
Gisteren nog ging er tot mijn verrassing een email rond op de afdeling van iemand die ons – ter afscheid – op een versnapering wilde trakteren. Soms duikt een woord – na mijn verbazing erover – ineens extra veel om me heen op.