Anderhalve meter. Geen stap dichterbij. Er geldt een algeheel knuffelverbod. Gelukkig geldt dat niet voor mijn kinderen. Maar wel voor ieder ander die me lief is. Mijn ouders, mijn zusjes, vrienden. Niet dat ik met Jan en alleman te pas en te onpas knuffel, maar nu het niet meer mag is het gemis toch best schrijnend. De knuffelnood is voelbaar. Je zou nu toch verliefd worden zeg. Nieuwe liefde maakt praktisch geen schijn van kans in het “nieuwe normaal”. Maar de ware romanticus geeft de hoop natuurlijk niet op.
en misschien ook geen “ongelukjes” meer, geen tienermoeders, geen verkrachtingen.
Ja, dat is beslist een pluspunt van deze tijd.
Niet gemakkelijk, maar wat is wel gemakkelijk in deze tijd?
Ik besef dat ik niet snel terug een hand zal geven aan vreemden.
Nee, niet gemakkelijk inderdaad. We kroppen de knuffelnood maar gewoon op. Als het dan weer mag, is het extra fijn.