Schok

woordmoord #charliehebdo

Laffe kaffers vind ik ze. Met automatische geweren, in koelen bloede weerloze mensen afslachten. Laffe moorden om loutere, vrije woorden. Ik ben zelf niet gelovig noch heb ik verstand van de islam, maar het gaat er bij mij niet in dat dit Allah’s wil is.

Eigenlijk heb ik hier verder geen woorden voor. Ik ben te geschokt. Ik rouw met Frankrijk mee. Ook in Nederland de vlag halfstok, uit solidariteit.

3 maal zo sterk

Tijdens zo’n zogeheten self assessment training, leerde ik ooit dit over mezelf: ik moet het effect dat ik op anderen denk te hebben met drie vermenigvuldigen. Ja, lees het nog maar eens keer. Ik begreep toen ineens waarom mensen mij soms met geknepen ogen bekijken. Mijn uitstraling is namelijk drie maal zo sterk als ik zelf denk. Mijn enthousiastme is 3 keer zo aanstekelijk als ik bedoel. Ik overtuig de ander ook als ik 3 keer zo weinig moeite zou doen. Best een handige eigenschap dus.

Maar dan de schaduwzijde. Mijn lichte ongenoegen wordt verward voor boosheid. Mijn milde kritiek laat knieën knikken. Mijn ongezouten kritiek is zielsvermorzelend. zo vermorzelde ik van de week bijna mijn lieve, oude moederziel met een iets te bot uitgesproken puntje van kritiek. Gelukkig was het door de telefoon, want anders had haar hart het begeven denk ik. Sorry Mam, ik hou hartstikke veel van je hoor. En daar kom ik weer op veilige emotie. Van liefde kun je nooit teveel ontvangen toch? Liefde maal drie is nog steeds liefde. En zij die mijn oneindige liefde genieten voelen dan precies wat ik bedoel, want 3 maal oneindig is nog steeds oneindig.

ik blokkeer je doodleuk terug!

Het viel me ineens op dat ik al een tijdje geen tweet meer had gezien van een kennis van me. Het was nog vakantie, maar gezien de enorme activiteit van de persoon in kwestie ongeacht vakantietijden, vroeg ik me meteen af wat er aan de hand was.

Misschien lag het wel gewoon aan de twitter app die ik gebruik, dus ik ging maar eens ouderwets met de web browser kijken op twitter.com. Even zoeken en ik vond mijn nog immer vrolijk twitterende kennis. Niets aan de hand dus. En ik zag ook al wat er wel aan de hand was. Om één of andere reden volgde ik mijn kennisje niet meer. Een klein bugje in twitter ofzo. De techniek staat weer voor niets, zeg maar. Kwestie van gewoon even op het volgknopje drukken en mijn kennisje en ik zijn weer in touch.

Mooi niet dus. Twitter weigerde de achtervolging in te zetten. Ook na 10 keer driftig klikken. En toen viel me een niet bijzonder in ’t oog opspringend boodschapje op, dat steeds verscheen als ik op de volg-knop klikte. Die zegt normaal gesproken dat de achtervolging is ingezet, maar deze keer dus niet. Deze keer vertelde het me dat ik deze persoon niet kan volgen omdat de persoon mij heeft geblokkeerd.

Ik. Geblokkeerd. Boem. De deur in mijn gezicht. Zonder enige waarschuwing. Tegen mijn ego in gestreeld. Nou “kennis”, ik blokkeer je doodleuk terug! Pah!